Sabahın erken saatinde,
Taze simit kokusu doldu önce ciğerlerime.
Sonra her zaman ki gibi her şeyin üstüne,
Senin kokunu çektim içime, delirmişcesine.

Aklı başında sevgilerin en deli halini,
Senin gülümseyişini,
Her bir cümleni,
En önemlisi seni seviyorum.

Sonunda doğruldum yataktan zor da olsa.
Sonra baktım aynaya,
Saçlarım dağılmış, gözlerim uyku mahmuru.
Aynada gördüğüm "içimdeki ben"miş meğer.

Hayır, hayır "içimdeki sen" değil,
"İçimdeki ben" şu an gördüğüm.
İçimdeki senin hayali bile anlatılamayacak kadar güzel gözlerimde.
Bu gördüğüm suret ben olamayacak kadar saf ve temiz hem de.

Açtığım dolaptan bir kaç parça aldım elime,
Uzun zamandır doğru düzgün giyinmiyorum.
Çünkü hazırlanışlarım senin için değil,
Bu yüzden özen göstermiyorum üstüme başıma.

Dışarıya çıkasım da yok aslında.
Tahammülüm yok sana gelmek için atılmayan adımlara.
Sarsak, düzensiz ve umarsızca,
Adımlarımın çektiği yöne sürükleniyorum bir bakıma.

Başlıksız bir şiir kadar yalnız ve boşum,
Başımı ağrıtmaz sende yok oluşum.
Ben seninle sende kaybolmuşum,
Sahi ya yok mu senden kurtuluşum?
Kurtuluş aradığım yok aslında ne de olsa bir tek seninleyken sarhoşum...

Aysun ÖZER