Zaman akıp gidiyor,
Her geçen gün yaşamdan siliniyor,
Geçmişi, geleceği düşünmeden,
Bu günü yaşamak gerekiyor.
Her yeni bir gün bu günde bitiyor.
Ancak, içimdeki hüzün bitmiyor.
Bitmiyor, özlemim, sevgim,
Çoğalıyor acısı her yeni bir gün
Ayrılıkların acısı bu kadar mı zor olurdu
Bilemiyorum.
Düşlüyorum, ansızın telefon çalsa ,
Bir mucize olsa, annemin sesi gelse,
Konuşsak eskisi gibi; öyle, böyle.
İşte bu gördüğüm kötü bir rüyaymış desem
Annem yaşıyor; işte sesi , nefesi.
Yine her şey eskisi gibi.
Ama ne mümkün olmayacak düşler içinde...
Sadece , hayali gözlerimin önünde...
Bilemiyorum...
Kabullenmem gerek biliyorum.
Ancak hala kabullenmeyi bilemiyorum.
Canım Annem seni çok seviyorum....
6.04.2012
Canan Sanlı