2
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1480
Okunma
Yoksun, yoksun hala…
zordayım ama zorlamayacağım asla!
ilmiği kaçıyor sevgimin/ aşkımın
sökülüyor ben azaplarda kaldıkça…
çehremi dolduruyor hüzün aynalarda
umutlarım kara zindanlara atılıyor
ışıksız bir başına ağlamalarda…
darlanıyor içim, efkarlanıyor başım,
kayıp bir kenti andırıyor şimdilerde gözlerin
kaybettikçe her geçen gün be gün
dayanılmaz oluyor, kanatıyor,parçalanıyor kalbim
en küçük yapı taşlarına kadar…
anlasana;
pahabiçilmez olurdu sarılmamız,
iki bedenden bir ahenk oluşturabilirdik
iki ters bir düz bile olsa örgü son bulabilirdi
ne çorak bir kalp ne de sulak gözler bana göre değildi
yoksun, belki hep yok olacaksın
inan çok zordayım ama zorlamayacağım asla!
( Dilek KARSLIOĞLU )
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz