şu an duyumsadığım tek sözcükle
yağmurunu yağıyorum ince ince
serpintiler yüreğimden
ıslak mart toprağı, ben
göğün gri rengiyle


her yanımı sarmış buğulu sözcük
yineliyorum kalem ucundan ince
sesin cennet değin uzak
çatıdaki kuş kadar yakın
pencere camını deliyor
deniz kıyısında şemsiyesiz ıslanan
sana ulaştırmaya
zorluyorum gücümü


yağmur ırmağı akıp gidiyor
cam soğuk
mart, güneşin nerde senin
şu bulut perdesini kaldır görüntümden
sevgilimin ılık gülüşü bükülsün dudağımda
ellerine varayım çiçek ekimi
gözlerimi süreyim gözlerine


sen sözcük titreme avcumun ortasında
bir fırın gibi sıcak gözlerime
bul onu
gün bitimi
çoğaltırken günleri
gir bir sigara dumanından göğsüne
adımı yaz
kuş yüreği çırpınacak
fısılda ve yayıl,deniz dalgalarınca


gök gürlemiyor bak
kavaklardan uzun ay
sesim sensiz,sessiz
alnım sarp kaya
adımlarım dar


şu an
sensiz her an yüreğimden dudağıma
mısır közünden sıcak
çay renginden çarpıcı
söğüt gölgesinden serin,derin anlamlı
dünyamı gölgeleyen,ışıtan,yakan
o tek cümle yayılıyor
seni seviyorum
"seni seviyorum"

dağıldığını görür müyüz bulutların!..

11. 3. 1991 / Nazik Gülünay