Kan pıhtısını patlatıyorum
beyin kanamasına
yol vermesini
umarak…
Büyükannenin eski koltuk takımı
gibi hüzünlü
genç kızların bacakları
kadar parlak bir sabahın
ilk saatlerine merhaba diyerek
yürüyorum
iş eğitimi üzerine
bir oda içinde
otuz kişi
kadın ve erkek
halkı dolandırmanın
incelikleri üzerine
bilgilendirilirken
profesyonel olduğumuzu
hatırlatan palyaçoyu dinlemek
üzere…
Bir saat içinde
mide bulantısına rağmen
kiramı ödemek için
bir ay katlanmak zorunda olduğum
işe alışıyorum…
Yüksek topuklu kızlar
pudralanmış yanaklarıyla orada
sevgililerinden yeni ayrılmış bekliyorlar
yeni parmakları
yeni dilleri
yeni düşüncelerle doldurulmaya hazır
yılbaşı hindisi misali
yürüyorlar
tık
tık
tık
topuk sesleri
kulağımı törpülüyor
ince çoraplarıyla
oradalar
açılmış ve
asla kapanmayan
organlarıyla konuşup dururken
ellerim cebimde
yürüyorum
kiramı ödemek adına
kendimi
kandırmaya…