36
Yorum
33
Beğeni
5,0
Puan
3149
Okunma

yüreğimdeki bitmeyen yarasın çocuk...
sen hala büyümedin’mi çocuk ?
tıka basa hayallerle doldurulan yaşamın kıyısında.
bedelsiz bir yafta asmışlar boynuna
yürekler yurtsuzlukta yakılmış
birgün kavuşacak toprağında yok
düşüncelerim çürüyor çocuk cesetleri gibi
şiirlerimi sizler için dağlara örttüm
pusatsızım el değmemiş cürmümle
boğazıma kadar siz çocuklar
nefes alışımda pas kokusu iliklerime kadar
çürüyor düşüncelerim size yetişemeden
yanık kentin sokakları sizi gizliyor
anne ninnisiyle uykuya gebe hallerde
oysa nelere tanıklık ettiniz ölü bedenlerin sübyanları
geceler gizledi sinsice.
mezarlar öbek öbek havale edilmiş
vatansız bırakılan toprakların hasatı gibi
sen ölüm griliğinde gene sessiz kal
senin için intiharı düşünsem
techizatsız bütün ellerim
gönlüme yükledim ölü çocukların
ak ellerindeki toprak tozlarını
kan olsam su olsam temizlermiydim ?
katran karası tırnaklarındaki delilleri.
parçalanmış bir rahmin acısı gibi
gelirdiniz aklıma,
elzem firari sanduka içinde ceset
her dağılmışlıkta,ninni sesi kulağımda
makberi ses iniltisinde kulağımdaki aksi
hey hattt,heyhatttttttttt...
gözlerime mil çekmeye meyyal sancılı yüreğim
yargısız infazların bekçiliğinde susmayı
hazmedemiyor a-maa gözlerim
dilim kanıyor anlatmaya dair herşeyi
en çokta çocuk yanlarım
________________________________ yangın yeri...
Sermin Çınar/İzmir
5.0
100% (34)