Baharda gelirim bekle demiştin
Kaç bahar oldu gelmiyorsun
Mavi atlasa ömür biçtim
Yüreğim yanıyor görmüyorsun

Yalandan usandım dilimi kestim
Sarhoşum desem de sakın inanma
Aşk dediğin yamalı bohçamı ki
Dikişleri sökülüyor artık özgürsün

Ey aşk
Bir veda tokası taktın ki yüreğime
Gözyaşlarımın ağladığı anlarda
İkimizi kaybettiğimi anlıyorum

Bir gün darılırsa düşlerim
Uğrarsa kirpik uçlarına
Onlar umutlarımız-dı
Ayrıldığımızı gizle kimse bilmesin

Zifiri vakitler yaklaşıyor
Vuslat şokta ruhum tedirgin
Feda edecek yürek kalmadı
Ellerim kan içinde son damlasını döküyorum

Bir çöl kadar kavurucu tenim
Sebepsiz sancılar kaplasa da her yanımı
Veda mı istesem gözyaşlarım intihar ediyor
Katilim biliyorum içimdeki acılarımı öldürdüm

Kalkmaz artık bu şehirden cenazem
Sokaklar ıslak kaldırımlar perişan
Ağıt yakıyor gecemi aydınlatan yıldızlar
Sevdam dolanıyor dillerde sorma ne haldeyim

Demir mi atsam fani dünyanın kalbine
Yoksa kazık mı çaksam cehennemin orta yerine
Sürgüne mi yollasam emanet ruhumu
Bu gece öyle bitirdin ki gel gör ölü biriyim

Remziye ÇELİK
Şiirime uğur böceğini layık gören değerli seçici kurula çok teşekkür ediyorum saygılar...