Duyguların yogun yaşandığı dönemler vardır; yogurur duygularını saflikla insan bır taraftan mücadeleyle ispat etmeye calisirken hem kendine hem karsisindakine ;ancak oyle bır an gelir ki mucadele tamamlanmistir,hersey anlamsizlasir.Yitirilen mücadele etme olgusu yerini coktan yenilgiye bırakmıştır.Kılını kıpırdatmak istemez insan,kırılmıştır, yorulmustur, küsmüştür..bır adım gelinse kendisine koşar adım karşılayacak durumda iken yok olmanın ve yok etmenin eşiğinde, gerçekliğin uçurum kıyısında yine duvara konusmakta ve sonra susmaktadir. Çaresi var midir bu durumun bilmiyorum...Adım atılsa da çatlamaz mı yine biryerlerden O'nu da bilemem.Ama su bır gercek ki hiç bır iliskide hiç bır sonuc tek taraflı bır düşünce sekli ile ,bencillikle ve mucadelesiz iyi bır noktaya gelmiyor.Şiirlerinizi okuyan biri olarak yarattığınız Kahraman'ın özelindeki çalkantı herkesin basına gelen ve hissedilen cok hassas bır kırılganlık noktası.Kutlarım gündeme tasidiginiz
anlamlandırmayı eserinizle.

Saygılarımla