yaralarımın üzerine tuz gibi çöken gece
canım yandıkça
çığlıklarım çağırır gün ışığını
korkuyorum
korkuyla dakikaları sayıyorum
korkuyorum
seni bir daha görmeden ölmekten
göğsünde uzanıp gözlerinde kaybolmadan
gözlerimi kapatmaktan korkuyorum
denize kavuşmaya çalışan martıları izliyorum
vapur sesine karışan çığlıklarını

düşünüyorum sonra
ölü bir insan ne kadar hayal kurabilir ki
içimde öldürdüğüm seni
cesedini
neden hala gittiğim her yere taşıdığımı
soruyorum kendime
neden, neden diye

ceplerim deprem dolu
ne zaman seni okumaya başlasam
yıldızlar bir, bir düşüyor
üzerime kurşun gibi
başımı omzundan düşürdüğün gibi
susuyorum, okumuyorum, düşünmüyorum
sadece korkuyorum

ne zaman yağmur yağsa
buğulu camlara adını yazıyorum
bir, bir her harfini öperek
yollarına bakıyorum
dönülmez yollarına
susuyorum
yazdığım adını harf, harf öperek siliyorum
korkuyorum, korkuyorum

ASİ RÜZGARIM

SEVDALİNKO kardeşime sonsuz teşekkürler