Mutlu yıllar...
"üfle şimdi bütün mumları, kararsın hayatım..."

Korktuğum bu karanlık, tuhaf bir cisim gibi şimdi anılar
üfle uçsun üzerimizdeki aşk durma,
annemi de kaybettim ben doğarken...

Aitlik ekimi bıraktığım bu gri şehir,
bu kalın duvarlar aramıza giren,
şu basit insanlar uzaktaymış gibi durup, nefesimizde biten,
nefesimizde, son nefesimizde biten yıkık dökük aşk,
kırık dökük bir şey gibi, bir şey gibi delik deşik...

diyeceğim o ki,
annemi kaybettim ben doğarken...

Güneşin siyah doğduğu bu sahte dünya,
bu sahteliği el ele izlediğin birisi,
aynı şehirdeyiz hepimiz, sen, ben, o...
ya da ben, sen, o...
ama "siz" değil, yok öyle bir şey...

Bir yerlerde izliyorsunuz güneşin doğuşunu,
aynı şehirdeyiz hepimiz, ama o güneş buraya hiç doğmuyor...

Buruk bir veda bu,
bugün senin en mutlu günün, belki de sizin en mutlu gününüz,
kutlayın şimdi bunu, sesler çıkarın bir şekilde,
ikimizin eski, ikinizin yeni dostları da alkışlasın,
perdenin arkasındayım ben, kapatın perdeyi, görmek istemiyorum...

Her neyse ne diyorduk,
annemi kaybettim ben doğarken...

Saçlarından da tutmuştur o şimdi,
saçlarını çekip öyle sevişiyordur seninle, kim bilir
ben gökyüzüne uzanmıştım o saçlarla...

Uzanıp kaldığım bu boşluk, sessizlik, kanayan bir yara gibi geçmişim
ve sen, bir kalbin kangrenisin, kesilmezsen ölüm, kesilirsen ölüm...

ve annemi kaybettim ben doğarken...

Mutlu yıllar kelebek,
üfle şimdi bütün mumları, kararsın hayatım...
Mutlu yıllar kelebek,
bugün senin doğum günün, ama yarın?

Seni seyrederek uzaklaşıyorum,
ben uzaklaştıkça küçülüp bir karınca kadar oluyorum gözlerinde,
sen uzaklaştıkça büyüyorsun, günüm oluyorsun, yarınım, dünyam sonra...

Sonra annemi hatırlıyorum, doğarken kaybettiğim...

Mutlu yıllar
Mutlu yıllar özgürlüğün yakışmadığı tek kelebek,
bilmelisin ki, avuçlarımda daha güzeldin...

Zamanın migrene dönüştüğü bu koca yıl,
bu hırçın yelkovan, zehirli akrep,
elimdeki ter, gözlerimde ki umut,
sessizlik, aşk, ayrılık
mutlu yıllar hepinize,
üfleyin şimdi bütün mumları, kararsın hayatım...

Annemi öldürdüm ben doğarken...

diyeceğim o ki,
biri doğarken, biri hep ölmeli bir yerlerde,
işte sırf bu yüzden,
üfle şimdi ışığımı, kapat gözlerimi, beni iyi bil,

Mutlu yıllar...


Onur Budak