..
biliyordun adımı
hatta ezgin soyağacımı
meskensiz mekanım boş sahiller
serseri kimliğime yakışan kaleler..
özgündü keder sarhoşluğum
içi dışı bir sözlerde yazılıydı
diplomasız sevda okumuşluğum..

dilinde anlaşılmaz çılgınlık
duygusu yırtılmış kelimeler..
’birlikte yaşayalım’ kutsallığından
’beş-on yıl’a bağladığın soyutluk
mecnun inanır mı bu sözlere
ölümlüyse aşk;
hayaller buz tutar ılıman iklimlerde
derin karanlığa düşer sevgi
kıvrımsız dudağından akar sevda lekesi..

zor muydu gerçeğinin ifadesi..
anlaşılmaz değildi şiirler
ve yalındı herşey..
geriye yalnızca ’seni sevemedim’ kalmıştı..
belki de sevmek korkusu..

hüzzam makamından kalma bir ezgi
akşamlara gidiyor gözlerimden
bekleyecek..
geçmişten birkaç kelam durağında..

kentimde yağmur var şimdi
ruhum gibi borana dönüyor ara sıra
özlemi savuruyor kucağına şebnem günlerin
tutmayı denermisin aşkın ellerinden...

..