Kim bilir seninle
Kaç kez küstük?
Kaç kez barıştık?
Ne kadar çok sevdik birbirimizi?
Hepsi bir mazide kaldı.
Sevgileri,mutluluğu yeterince yaşamışız.
Artık sana
Ve seninle geçen bütün yıllara elveda.

Gönül bahçemde çiçekler açtıkça soldu.
Sebebim yine gözyaşlarım oldu.
Aktıkça akıyor dağ şelalesi gibi,
Silsem neye yarar?
Ayrılık bu sevgilim,
Yükünü taşımak kolay değil.
Hüzün payı hep bana düştü.
Tutunduğum dallar yerinden koptu.
Az çukura düşmedim.
Gücüm yetmedi yaşamaya benim.
Kaybetmeye mahkum oldum yıllarca.
Yaşadığımız bu aşk,
Burda sona erdi ve bitti.

Melek bildiklerimiz şeytan çıktı.
Felek çarkımızı hep kırdı.
Rüyalar kabus olup başımızı yaktı.
Ah benim birtanem,
Artık güz mevsimlerinde anacağım seni.
Yapraklar döküldükçe ağaçlarından,
Ellerime birikecek yalnızlığım.
Sen umutların,yüceliklerin kadını,
Ben acılara,dertlere,çilelere sürgün.
İçimde kuruyan bir deniz,
Yüzümde ince ince çıkan çizgi,
Dudaklarımda insanı yıkacak bir hecesin artık.
Anla beni ne olursun?
Ufku doğmamış şehirlerin sabahına uyanacağım.
Penceremi açtığımda çıkacak karşıma,
O yağmuru yağdıran bulutlar,
O karanlığın tanrısı gökyüzü.
Ne acı değil mi?
Bundan sonra yarından medet ummak bir hayaldir benim için.
Çepeçevre sardı etrafımı mutsuzluk çehreleri.

Unutma ey sevgili.
Üzülme sakın ne olur yıkılıp ağlamaya kalkma.
Perişan etme be kendini.
Kalbini benim gibi seven olacak elbet.
Kucaklayacak sıcaklığıyla seni.
Bir başka bahar yaşatacak sana.
Beni hiç düşünme beni boşver.
Ben ölürüm,ben kalırım at gitsin beni bir kenara.
Ne gücenirim ne de küserim sana.
Ruhum yangınların ebedisi oldu artık.
Bağışlayacağım topraklara.
Akşamlarım efkarın bekçisi olacak.
Seni,
Mazime saklayacağım.
Çıkarıp bakacağım sana her anda.
Fotoğraflarındaki gülümseyişlerini,
Aklıma hapsedeceğim kendi kendime.
Güle güle sevdaların güzeli.
Hoşçakal neşelerin çiçeği.
Gidenin ardında bir cefa saklıdır.

EGE MUTLU