Kaç gecedir çığlıklar dinmedi üzerimde?
Kaç senedir isyanlar bitmedi şiirlerimde.
Sen bana bir hasret bırakalı,
Ne çabuk unuttun bizi ve aşkımızı.
Senin içindi,
Dağları deldiğim,
Bütün şehirlerin yollarını yürüyüp geçtiğim.
Senin içindi
Dallardan koparıp topladığım güller.
Bir tatlılıkla estirdiğim o yeller.
Senin içindi
Duvarlara adını yazdığım.
Ben kıymetini bildim bileli,
Sana değer verdim vereli,
Sense benim
Ne derdimi anlayabildin?
Ne beni sevebildin?
Gittin.
Bir başkasına.
Onu çok sevdin beni sevdiğinden çok.
Yazık yazık.
Böyle aşk yaşadığıma yazık.
Bir zehirmiş o tattığım duygular.
Bir eski yalanmış duyduğum o sevgiler.

Gece yarısı kalkıp bakarsan sokaklara,
Hiç boşuna bekleme beni.
Artık istesende dönmeyeceğim.
Seni ömrümün sonu gelse dahi affetmeyeceğim.
En büyük edilmeyecek hatayı,
En büyük yapılmayacak yanlışı,
Bana sen yaptın bile bile.
Hemde hiç acımadan.
Acımasızlıklarla yaşıyorsun.
Ne diyebilirim ki?
Saatler vursada 2’yi
Ve o yaprakları açtıran sabahı,
Yine seni bekleyebildim.
Köhne tren istasyonlarında.
Aşk satan istanbul sokaklarında.
Issızlığı bitirmiş limanlarda.
Üşümek nedir bilmemiştim oysa.
Üzerimde yorganı bırak,
Bir ceket bile yoktu.
Hasta olsam dahi,
Yine seni beklemiştim.
Oysa sen,
Çoktan ellerin kadını olmuşsun.
Başka kolların sarıcısı olmuşsun.
Sahte yaralıların dermanı olmuşsun.
Hemde birde diyorsun ki utanmadan,
’O adam senden daha delikanlı,daha insaflı’
Ama bir gün suçunu anlarsın.
Uzaklardan gelirsin boynu bükük.
Önüme diz çökerek yalvarsanda,
Kapımı saatlerce çalsanda,
Seni affetmeyeceğim.
Sana yaşatmayacağım bundan sonra.
Güzel günleri,seneleri.
Başkasında bulunmayacak sevgileri.
Al.
Şu acımasızlıklarla,kalpsizliğinle,
Yarattığın bu eseri.
Gidiyorum.
Bu sana son şiirimdi.
Elveda vefasız.
Gidiyorum ben artık.
Dedim işte,
Hiç üzülme.
Bu sana son şirimdi.

EGE MUTLU