Buraya kadarmış aşkımız.
Ne yapalım sevgilim kader bu.
Gitmek vakti yaklaştı yaklaşacak,
Ve son tren seni benden alacak.

El sallarken yüzümde bir mahrurluk,
Çökecek ağaran gün gibi.
Gözlerim yaşla doludur şimdi.
Dalgalanır ayrılık dedikçe.
Bir kadın bir adam sarılıp ağlayacak.
Ve son tren seni benden alacak.

Bu yuvayı biz seninle kurmuştuk.
Hatırlarsın ne güzeldi o gün.
Neşe doluydu kalplerimiz.
Çok severdik birbirimizi.
Birde sırılsıklam yağmurun altında öpüşmüştük seninle.
Sokaklar bomboştu biz vardık.
Şimdi tozlu albüme girecek,
Anılar bıraktık arkadan.
Hemde mutlu maziler varya,
Onları gördükçe içim parçalanıyor.
Nasıl dik durayım sevgilim.
Ayrılık bu yıkar insanı.
Yollar meçhule doğru ayrılacak.
Ve son tren seni benden alacak.

Kimse bize bakmıyor istasyonda.
Herkes kendi halinde sevgilim.
Görmeselerde olur.
Sen,
Hayatımda en çok sevdiğim.
Canım aşkım diye rahat diyebildiğim.
Sen.
Seni ve ikimizi böyle hüzünlü bir halde görmeye,
Tahammül ediyorum ama,
Buda son bakışım olsun sana.
Ellerimi senden başka kim tutacak?
Beni senin gibi sımsıkı kim saracak?
Benide bir seven bile olmayacak.
Olmayacak.
Eh’lim yanar ecrimle beraber.
Buda aşka giden son sefer.
Dedim ya sevgilim,
Çılgınlar gibi birbirini seven ayrılacak.
Ve son tren seni benden alacak.

EGE MUTLU