Bir sonbahar akşamı sensiz ve dışardayım,
Gözlerimin yaşından yağmurlar ıslanıyor,
Zalim gurbet ellerde bilsen nasıl dardayım,
Nerde elem var ise sinemde üsleniyor.

Karanlığı yırtarak bir acı rüzgar esti,
Değip geçtiği yerler bir anda buza kesti,
Divane gönlüm senden ne incindi, ne küstü,
Hâlâ senin derdinde adını sesleniyor.

Gece sabaha döner dağılmaz kara bulut,
Saray olsa dar gelir olmadığın her konut,
Aydınlık günler için rüyalarım tek umut,
Ruhum gerçekle değil düşünle besleniyor.

Ayaz tenim titretir kara sevdan içimi,
Niçin cezalandırdın bilmiyorum suçumu?
Seni sensiz yaşamak yâr kalbimin seçimi,
Bıraktım azap çeksin o böyle uslanıyor.

Mümkünü yok bu aşktan dönemem artık geri,
Göz rengine boyadım bulunduğum her yeri,
Kimsesiz ve yorgunum çekildi gözün feri,
Sana giden tüm yollar gittikce sisleniyor.

Ne zaman, ne de gurbet sevdamı bitirmedi,
Tenime dokunan yel kokunu getirmedi,
Bir tek arsız yüreğim ümidi yitirmedi,
Geleceksin sanarak hayalle süsleniyor.

Hasan Ilter