bazen bir sorgulamayla başlar
her şey
hayat gerçekten güzel mi?

...
masum bir ruhun
arafta
aryalarını
yedi düvele bildirirken inceden

ferfecir okuyan
hakikati yalan
dolanı yarenin gönlündeki efsunken

şiirden içre
dıştan içe
kisvesinde umut satarken

bir gün
kar yağmaya başlayıp
diğer gün
toprağın üzerinde çınarın gölgesi sallanırken
ve tam da tabiatın resmi çizilmişken

o sırada

düş hayallerinin peşine
sakın bırakma iliklerine düşen
iyiliğin ellerini
seğirtmesin denizin üzerinde
yalnızlığın kollarıyla attığın taşın izleri

ulvi bir görev gibi
uçan güvercinin kalbine bak

şu hiçbir şeye aldırmayıp
dünyaya kafa tutan
ansızın
güneşin deminde demlenen
fidanlara bak

ve gülümse

yankısı dağı aşkın
bir feryadın
asma katındaki sağır dili
sesleniyor adımlarına

dinle

şimdi gideceğin yol senin
sen seçeceksin

pervasızca yaprak gibi
salınmak niye?

çöldeki kavrulmuş bitkiler gibi
bezgin durmak niye?

kalk ayağa
hevesi bitkin yüzlüm
topyekün
tekmili birden
çiz kendi ömrünü haritana
ve zehir zemberek
bak yaşamına

bak ve gör
hayatın güzelliğini...

...
dinle
gerçekten hayat güzel
ve bekletilmeye gelmez...





(İlknur Karaca)