2
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1039
Okunma
sırtıma doğru uzanan ellerini farkediyor
iç yürüyüşüm
yanıtı fütursuz bakışları..
zaman görünmez örtüsüne sarındığında
balkahvesi huzmesi kilitlerdi gözlerimi
ince parmakları akar yanağımdan o an
hasırkuşu yuvası dediğim ılık avuçları
kirli sakal birikmiş çenemde susardı
buselere..
en sevdiğim yeri elleriydi..
bir toprak parçası kopuyor sislerin üzerine
göze ihanet eden ayağım bu !
yanında kimse yok..
saçlarıma tutunuyor korkular
’nafile ve mecaz’ın dalları
yumulmuş zarif elleri okumaya çalışıyor
inanmak istemiyor ’o’ olduğuna
acıyı içine çekiyor yürek
şaşkınlığa savrularak
boşluğuma düşüyor
gün çiçeği çığlıkları...
5.0
100% (2)
Cevap Yaz