Sabah güneş sıyrılırken bulutların arasında
Bir kelebeğin kanat çırpınışına bakarım baharda
Hangi akıl varlığını inkar edebilir ki
Karanlık basarken lamba asılınca tavana

Çaresiz susuzluktan topraklar ağlıyor
Birer,birer boyunları bükülmüş yalnız çiçekler
Dillerde bir dua tüm doğa rahmetini bekler
Ve düşen her yağmur damlası varlığını haykırıyor

Varlığın unutulunca dünya kan deryasına boğuldu
Çocuklar ölürken umutlar tükenirdi tüm gözlerde
Mazlumlar ezilirken zalimler tahtlara oturdu
Herkes sevgi beklerken aslında ismindi dolaşan dillerde

Bakıyorum düşünüyorum yaşamın her zerresini
Bir bebeğin tebessümü, bir kuşun cıvıltısını
Dolanıp çırpındıkça her adımım sana getirdi beni
İnsanlar boşuna aradı, tüm güzellikler varlığında vardı

Mazlum zalim sana gelecek bir gün herkes
Varlığını sayıklarken dağ, taş ve ırmak
Büyük günün sabahında suskunluk ne tıkırtı ne bir ses
Adaletli gün senin varlığın ispatı, tüm gözler donup kalacak

Mehmet Zeki Aksoy