Kırlarımın köylerimin şen süsü
Fadime’nin Keziban’ın bakracı
Deryaları aşan Nuh’un Gemisi
Binlerce kuş dallarında kiracı

Kapımız o, bastığımız eşik o
Bebelerin sallandığı beşik o
Yemek yerken soframız o, kaşık o
O bahşetti bize bunca aracı

Çocuk iken çelik çomak oynadık
Salıncaklar kurduk yine doymadık
Yanımızdan asla ırak koymadık
Her bir işte kullandık biz ağacı

Odunuyla soğuklardan korunduk
Kulübeler evler kurduk barındık
İpliğinden bez dokuduk sarındık
Yine ondan yaptık türlü ilâcı

Yaprağıyla ilk insanı giydirdi
Çiçek açtı çeşit meyva yedirdi
Sıcak günde gölgesinde yatırdı
Çevirmedi ona koşan muhtacı

Kâhi oldu Süleyman’ın kasası
Kâhi ise peygamberin âsası
Talebenin kalem kitap masası
O gösterdi doğru yolu amacı

Kağnı olur tepesinde getirir
Sedir olur üzerinde yatırır
Tabut olur mezara da götürür
İnsanoğlu ağaçlara duacı


(Kadıköy / İstanbul - Nisan 1974)

Zekâi BUDAK