BİLSEM

Ne kaldı bilmiyorum bakiyesi ömrümün
Bu dünyada nasibim bu kadar mı Allah’ım?
Her gece yatağımda ürkek, mahzun ve üzgün
Soruyorum usulca : “Yarın var mı Allah’ım?”

Olmadı hayatımda hamamlarım hanlarım
Mazide kaldı bütün acı tatlı anlarım
Hafifçe kulağıma fısıldasan anlarım
Masum muyum, veyahut, günahkâr mı Allah’ım?

Menfaat hissi ile gelmiş olsak da vecde
Cennet vaadin için etmedim asla secde
Hesabım olmadı hiç, kinde, öfkede, öcde
Sen de sarmazsan beni, kul sarar mı Allah’ım?

Pabuçlarım deliktir, elbisem tutmaz yama
Tabip aciz kalıyor gönüldeki yarama
Burda garkolduk tamam, derde, kedere, gama
Ahrette de nasibim hep zarar mı Allah’ım?

Yüreğim pek yufkadır, kötü söyleme e mi?
Yürek yangınlarımı sakın külleme e mi?
Çalışmadığım yerden sual eyleme e mi?
Münker, Nekir kabirde zor sorar mı Allah’ım?

Bizi adeta aptal yerine koyanlar var
Kendi öz kardeşinin gözünü oyanlar var
Adını haykırarak canlara kıyanlar var
Seni gerçekten seven, kalp kırar mı Allah’ım?

(27.12.2015 – Lüleburgaz)

Zekâi BUDAK