Bana dair ne varsa, sana emanet ediyorum giderken
Geri geldiğim zaman fazlasıyla isterim verdiklerimi.

Benim artık bir hayalim daha var
Papatya kokan kadın
İçinde sen olan bir hayalim.

Tüm cümlelerim,
Tüm ömrüm senin artık.
İki kişilik bir aşkı
Tek başıma yaşamak istemiyorum.
Gel, gel de şu yükümün yarısını al
Hem sana can olsun bu aşk,
Hem bana yâr.

Anlatsam bendeki seni şu satırlarda
Ömür yetmez, cümleler bitmez,
Ferhat Ferhat‘lığından utanır belki de.

Tüm çiçekleri toplasan,
Bir sen etmez benim gönlümde
Kalan hayatımı güzelleştirecek kadın

Çiçeklerin güzel olmasının sebebi olan kadın
Kalbimle midem arasındaki tatlı sızı
Yanımda olmadığın her saniyenin acısını yaşatan, Papatya Kokan Kadın.
Sana dair ne varsa bende, anlatsam sana
Ah bir bilsen bendeki seni
Sana benzeyen çiçeğe adını verdiğim kadın

O incecik bileklerinde kaybolmak istediğim,
Boynunun Papatya Bahçelerinde dolaşmak istediğim kadın
Sayılı günüm, sonsuz ömrüm
Adını duymasınlar diye fısıldayarak söylediğim kadın
Kalbimin el değmemiş yerlerinin tek sahibi

Toz toprak içinde kalan dar sokağım
Yalnız sokaklarda yürürken kurduğum hayalim
Anne diyeceğim ikinci kadının kızı
Cümlelerimin tek sahibi olan kadın

Ömrüm ömrüne yettiğince, gözlerin gözlerime değdiğince
Hayatımın ilk sahibi emanetini alana kadar ve aldıktan sonra,
En güzel anından, en kötü anına kadar
Dünya döndüğünce, ben dönmem senden başka yana.