Derinler de, çok derinlerde bir duygu sıkışmıştı.
Debelenirken çıkmak için, hep itilmişti.
Pes etmemiş, her harekette daha da düşmeye başlamıştı.
Bir zaman sonra orada yaşamayı kabullenmişti.
Hayatını burada geçireceğini düşündü.
Orada geçireceği süreyi planlamaya başladı.
Hergün aynı şeyleri yapıyordu.
Kaldığı yer daracıktı ve o çok talihsiz bir duyguydu, kadersizdi.
Bu kadar zorluğa rağmen o karamsar değildi.
Her şeyden mutlu olmaya çalışır, ne zaman bir ışık görse çocuk gibi sevinirdi.
Bastırıldıkça, olduğu yere sıkıştıkça daha da büyüdü.
Kendi içine sığmadı ve patlamak üzereydi.
En savunmasız durumda hamle yapıyordu.
Ama içine sıkıştığı kişi dirayetliydi.
Yine de bir gün azmi sonuçlandı.
Parlayı verdi etrafı bir de baktı ki artık dışarıda.
Rahat, özgür ve istediğini yapabilen bir durumdaydı.
Çok geçmeden geldiği yere geri döndü.
Adı umuttu.
Ve umut kısa süreli bir duyguydu.

Aysun ÖZER