Ellerimiz kelepçeliydi, düşünce bahçelerinde
Siyah eldivenliydi kardiyanlar
Bir kadın gördüm, umudu özünde gizli
Öptüyse dudaklarım seni, sakın gücenme
Gidişine bir isyandı, içimdeki büyüttüğüm.

Bu şehrin varoşları, ezik bir halkın bitimsiz umudu
Sevinçleri çapkıncadır, en güzelinden en çirkinine kadar
Yalan değil sözcükleri, ellerinden öpüyorum hepsinin
Gönüllerine göredir, bir ömrün kısacık sevinci.

Yürekleri yetmezse bir hüznü taşımaya
Hesabını sormazlar, har vurduk harman savurduk
gülüp geçerler.
Mümkün olsaydı eğer, fakirlikten kaçmak
Kime kalırdı bu dünyadaki saltanat.

Ey sen, ömrümün yarısı
Söyle, seni benden koparıp götüren hangi bal arısı
Ben Mecnun’um sen de Leyla’sın
Göklerde ay, dilimde duamsın
Boş ver, uzak geçmişi takma koluna
Dağıt içindeki şu karamsarlığı
Hayatın her anı güzeldir, sevmesini bilene.

Nuri Dağdelen
Özdere-İzmir
18/10/2012
Saat.22.19

Not: Bu şiir daha sonra sesllendirilecek