Yalnızlığa kapılıp toplumdan soyutlandın
Kaç acıya gebedir alnındaki halkalar
Sen de mi benim gibi kaderde kayıplandın
Adapte olmayışın yüreğin palangalar

Bir düzenin çarkını ensende buluverdin
Dişleri öğütünce yüreğinle gül serdin
Bilirim benden de çok varken bir yığın derdin
İçinden yorgun bir ses tınlar dertli nağmeler

Bakıyorum üzgünsün sessiz durup köşede
Sigara dumanıyla teselli yok şişede
Derdini üstleneyim kalbe sevgi döşe de
Umutların çalınmış kader seni düğümler

Kadere yenik düşüp eğme başın önüne
Hayali mutlu olup gider gibi düğüne
Sultanlar sofrasında kaşık çalıp öğüne
Hayatın sonu değil varken yaşanır günler

Bin tecrübe edinip acıları tadınca
Sessiz gözyaşı dökme kader seni yakınca
Üzülmende haklısın tilki fendi sıkınca
Hıçkırığın bin türlü fayda vermez öğütler

M.Sıddık SOLMAZ