2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
987
Okunma
insanlar karanlığı emmiş önce
karanlık yalnızlığı,
yalnızlık ise beni, ve yanımda
(gizlerimi)
çocukluktan kalma, kırmızı
çocukluktan kalma siyah eteğimi.
insan! nereyi okuyorsun bu dizelerde
karanlıktan görüyorsan içimdekileri(gizlerimi),
ama yok, gizli olmaya yemin ettirmişler annemler
adım, öyle koydular ya
kelimelerin ardına saklanıp(yanlış olanların)
hep yanıltacağım seni
insan! marjinal olsaymış adım
herkes sahte olduğumu iddia ederken
sadece ben bilseymişim gerçek sahte olduğumu
(onlar farketmeseymiş)
onlar tahmin etseymiş.
insan! nasıl bitireceğim şiiri
silah dayasam beynime
kapansa bilincim(gizlerim)
ve yalnız kalsam kendimle
marjinal gerçek(sahte)lerimle
okunmasa hiç şiirim?
Cevap Yaz