Bana gülmeyi hatırlattı sabah ışığını odama getiren perde
İçinde Latince bir söz söylüyordu şarkılara pembe
Yıldızlar üzülüyordu burada gece olmadığına
Bana bir mutluluk öğretti annem dikiş kutusunda


Bohem dansları yapıyorduk içimizdeki boşluğa
Boşluk bir iblis türküsü tutturmuş gidiyordu (hala gider)
Sanatın dans kokusu yerini portakal kabuğuna veriyordu
Çölün ortasında çanlar çalıyordu, Latin sözler susuyordu


Gözü sürmeli bir ördeğe takıldı günüm
Ördek gibi sevmek istiyor, acıyordum bahara
Yapraklarını kaybeden küçük köyümüz için yapıyordum dansımı
Çiçekler çıkıyordu başımdan o bahara, uyuyordum


Latince bir şarkıydı o yaz, bize ölmeyi öğütledi
Bizse ördekçe sevişiyorduk ışıklarımızla, çıplaktık
En kutsal sanatımıza soyunduk, uyuyorduk
Dans ediyorduk sözleri götüren damlalara


“güneş, bunu bize hep yapacak mısın?”