‘’Kim bilebilir ki benim yazgımı
Kim taşıyabilir bir başkasının acısını
Kim gizleyebilir topraktan başka’’
...
Oy babo
Bu ne yaman bir yazgıdır biye
Bu ne kara zulüm
On yedisinde bir fidan
Kurak bir coğrafyada
Nasıl düşsün toprağa
Nasıl sığsın ölüme

Bilisen,severdim sayardım seni
Sen güneşlerde esmerleşen yüzünün şafağına
Bir kez olsun uyandırmadın beni
Kendince haklıydın belkim
Dört avrat ,yirmi çocuk
Sıra gelmidi helbet kimine
Habarın olmidi bedenine bağlanan yüreklerin sancısından
Hissetmiydin depremlerini
Bilmem ne menem bağsa bu
Karnımızı doyurmanın derdinde geçiyirdi ömrün

Oy babo…
Ben heç bilmedim sevi misin Anzılha’nı
Mektebe de geç verdin
Sen sıra gecelerinde dem tutarken
Pencerede dönüşünü bekliydim
Zahir deyiydim ,uzaktan sevir kızlarını
Ayıpmış…ortalarda sevmek
Öpmek ,koklamak
Saygısızlıkmış, öyle söyledi aney
Bilmiyem ki kim doğru der
Peygamberler,kitaplar ,öğretmen bilem okulda
‘’Kucaklayın birbirizi,sevin der
Ne bilem…işte
Hâla bilmiyem ki
Aneyin her sene doğurduğu çocuklar içindeki yerimi
Bilmiyem ki sevmek nicedir…



Oy babo…gülüşene gurban
Bir ince kıvılcım düştü bir bakıştan
Gönlüme…
Biliyem yasaktır,ayıptır bizim oralarda gönül vermek
Sevdalanmak yazılmamıştır kaderimize
Biliydim de direnemedim
Emmim oğlu Baran’ın bakışlarına.
Hiç bilmedim ki babo…
Ne vakit tutuldum taş duvarlar arasından
Adına sevda dedikleri bu masalsı gerçeğe
Balıklı gölde dualar ettim İbrahim peygamber hürmetine
Sen biye hoş ol diye

Aneye anlattım…bir serçe gibi titreyen yüreğimi
Yanaklarım al al
Dedim…’Baran’a gönül vermişim,
İsteyecek beni sizden…’’
Vıış dedi, o da ne:İte ekmek verir kimi ,gönül vermek
Sen demedin ,ben duymadım
Vallah babo dellenir,kıyar siye
Kumaları duymasındı, tembihledi,ant verdirdi biye

Sen bili miydin babo…
Bileydin yapmazdın belkim
Karakuzum ,isotum derdin ya biye
Kıymazdın belkim
Derken veriverdin altmış yaşındaki ağaya
Daha fazla başlık parası verecek diye
Bilmidin ki sen yaktın beni
İbrahim’i yakmazken Urfa’da ateş
Urfa kal’asından attın beni

Bibimgile deyip çıktım evden
Haber saldım Baran’a
Apar ,götür beni deyi
Biz sevidik babo.
Aneye sor,hak vermedi ,kulak asmadı biye
Gem vurdu ağzıma ‘’Yasak,günah ,töre’’diye diye

Oy babo…
Kaçıncı asrın ,kaçıncı cehaleti bu
Bu kaçıncı cinayet,dumanlı dağlarda
Bili misen
Telli duvaklı gelin etti beni Baran
Davullar çalındı ,halaya durdu delikanlılar
Zılgıtlar bir tek ağıtta olmazmış babo…
Baran:İki cihan helalimsin,dedi
Saçım taradı parmaklarıynan.
Bildim sevgi necedir…

He babo…anladın beni,bilmiyem
Ben yanlış yapmadım
Dağa çıkmadım
Kurşun sıkmadım candarmaya
Hayın olmadım.
Namusuza leke sürmedim ben
BEN SEVDİM ,SEVİLDİM
Sevdayı bildim
Ahbaplardan duydum bir zaman sonra
Abimgili salmışsınız peşimize
Esvap değiştip gelmişler Adana’ya…
Oy babo…oy aney…
Bebemiz vardı yolda.
UMUT koyacaktık adını
Size gelecektik doğanda.
El öpecek,af dileyecektik huzurda
Bedelini sizin biçtiğiniz suçumuza

Oy babo..Dağdan şehre inerken eşkıya
Ölüm pusu kurmuş sizin ellerinizde biye
Bahçe kapısı dar iki bedene
Daldı abimgil içeri
Ellerinde silahlar
Sustum ,başım eğdim
Bilmedim tekme tokat kıyacaklar biye
İkisi de aldırmadı yalvarmalarıma…
Bebeğim…çığlıklarıma
Alamadılar hızlarını ,bitmek bilmedi tekmeler….
Çiğneye çiğneye kıydılar biye

Kulaklarımda kaldı Baran’ımın ANZILHA…feryadı
Duyi misin babo…anliy misin beni
Biz ÖLDÜRÜLDÜK,ÖLDÜK
Umut …bebem öldü babo
Töre uğruna
Namusu(nu)z aklandı güya

Oyyyy aney…bilsem hangimize şimdi
Harran’ı titreten ağıdın
Abimgile mi
Biye mi
Kendi(ni)ze mi
Töre denen cehalete mi
Biliyem …
Kul kazdı kabrini
Allah yazmadı
Kul yazdı
Karnında bebesiyle toprağa düşen
ANZILHA’nın kara yazgısını...


NOT:Şiir,bilinçli olarak ağız özellikleriyle yazılmıştır.