A şehrinden K şehrine
tırmanırken hazan tüm heybetiyle
ıslak salıncak gibi
umursamaz tonda
anlamsızlık ekli yabancı gülüşlerle
yalancı konfetilerle uğurlanır gün
tersine eserken yeller
kaybetmiştir teselliye düşen eylem
dikenimden kurtuldum diye, güler mi gül!




bir teslimiyettir bazen kader
uyuşmazlık konsepti
sakladığın yaslar, yaralar, bebeler
tarifi ancak trafik diliyle örneklendirilebilen
herkes dikkat etmeli trafik krallarına!
elbet ezilmez asfalt
herkes ikinci kattan geçerse karşıya

bir teslimiyettir bazen kader
yaslar, yaralar, bereler
sen yol olsan ne yaparsın
ezilenler hep y a şlılar, yayalar, bebeler!



A şehrinden K şehrine devamlı gidip gelirler
sen orta yerde bir Ş sindir
iki yakası bir araya gelmez
iki şehre de bir kalp uzaklığında
sana uğramazlar yol sapa diye
ya yolu şaşıran sarhoşlar bilir seni
ya sıkışınca işemeye gelenler
uzak yaparlar şehirleri birbirinden
sonra tutar sana kader derler!
bişleştiremedin bir türlü
tutturamadın şu A. K. nın ellerini!




yollar karadır
ezilmesin diye insanlar

-şimdi ne âlâka
Afkika’da beyaz mı tüm yollar-

karayolları tabelaları hep fosforlu mavi
sanki ’umuda yolculuk’ der gibi


tesellidir kader bazen
ve ’kendine iyi bak’,
demek kadar da saçma bir ibare
saksı çiçeklerine yalnızlık öğretmek gibi
’sakın korkma’ der gibi karanlığa
’sakın sevme’ insanlara!
hoşça kal nasıl en büyük suskunluksa
susturmaksa dünü!





kader hep ara oyasıdır aslında
dikenini kaybedince güler mi gül!
bir eylem teselliye düşmüşse
kaybetmiştir rotasını




Şşş ...




ToprağınSesi




.