Korksaydım binmezdim trene,
Belime soğuk demiri takmazdım
Patırdının gürültünün orta yerinde
Tenha yerlere basmazdım,
Karlı dağların eteğinde
Beyaz bulutlar
Hep aynı bilirmisin.
Döner dünya,savaş döner
Ben seni aradım.
Dert çökmüşse omuzlara
Dizler yorgun düşer,
Ölüm gelmişse
Lehçesi bozuk haber gibi,
Yıkılan ocaklar
Anaların yüreğinde yanar
Yaşamadılarki ne bilsin çocuklar
Oyuncakları.
Ateşi sönmüş bacadan çıkan duman,
Kandili sönmüş is kokar
Duamı etse yediği lokmaya ,
Boğaza düyüm olan doyarmı
Dermansız baş hangi taşa
Baş koysa uyur.
Akla gelen ölüm
Nasıl aldı canını,
Yoksullukmu yoksa
Seni benden alan
Ekmeği bölerek yerdik;
Demek bizim kaderimizmiş
Ayrı düşmek,bölünmekmiş meğer
Çarığı kapı eşiğine koyanlara kızardım
Yitip giden var dostlar
Ölüm ayırdı bizi
Haykırmalarıma sus olmuş
Anlatımı gibi bakarım
Kim bilir
Bendeki sensizliği kim aldı,
Senmi istedin ay akılsız çocuk
Çorak yollara düşmeyi,
Sorsam kendime birde sana ,
Başka kime sorsam acep
Bu ayrı düşürenlerin kim olduğunu.
Susmak kaldı senden sonra ,
Çıkmam artık dağlara
Bakmam gökyüzündeki beyaz karlara
Yağmurlara küskün düşmüşken
Gel sen bir gör;yağmur ne demek olduğunu
Ne bileyim senin nefes alıp vermen
benim özgürlüğüm olduğunu,
Bitirdiler zamansız
Çık bas omzuma senin olsun
Bu özgürlük,
Sızım sızım sızlar akar kanım
Toprak olur kurur elbet
Ayaklarımda prangalar mıh gibi çakılmış
Çorak kızıl toprakları avuçlarımda,
vurun ellerimi kelepçeleyin
Tutmak bana haram oldu
Kendi kendime ağlarım.