Sevdama el salladım,
Bir kış akşamında.
Hava soğuktu, içimde yangınlar

Sen gitmiştin..

Ardından örttüğün kapımı,
Açtım, sonuna kadar.
Yarı yoldan, özler ,dönersin diye.

Boş bıraktığın sol yanıma,
Usulca sokuldu..
Yalnızlık geldi gülümseyerek,
Davetsiz bir keyifle.

Söyleştik, dinledi sessizce.
Şahit oldu bize dört duvar.

Nemli camlara , birlikte yazdık adını.
Üşüdüler galiba..
Onlar da tek tek aktılar,
Yok olup okunmaz oldular.

Sağınak yağmurlarda,hayıflandık,
Ya üşünsen, ıslanmışsan..
Öksürüğün ,azar mı acep ?
Hırkanı aradık, telaşla,
Şaşkınlıkla hatırladık..
Yokluğunu

Sen görmedin.

Rüyalara sığındık,
Bölük pürçük uykularda.
Zar zor sabaha eriştik yeni güne,
Alışılmış gözlerini sorduk.
.
Sevdiğimiz ne varsa,
Acıtarak hatırladık.
Kaç defa , iki kişilik sofraları,
Kurup kaldırdık.

Aynalar tozlandı,
Korkudan bakamadık.
Gözyaşları, bile gitti.

Sen bilmedin..

Yalnızlığıma, el salladım,
Bir bahar sabahı.
Hava ılıktı, içimde sevdalar.

Kapımı örtmeden az evvel,
Süzüldü davetsiz bir keyifle.
Usulca sokuldu boş bıraktığın,
Sol yanıma gülümseyerek.

Nevbahar gibi müjdeli,
Işıl ışıl gözlerle..

Gelen..
Bu defa,

BEN’dim..!