inadına bir bahara vurmuştum kendimi
elim çiçek ayağım çiçek ruhum çiçekti
ne arı bekledim ne börtü böcek
düşler ötesinden bir tebessüm gelecekti

beklenen gün geldide çattı
efkar denizinde umudum battı
dimdik dağlarım yerlere yattı
söz demişti sussada uzaktan gülecekti

sözümün içinde söz olmuştu
ruhumun içinde göz olmuştu
yanan yüreğimde köz olmuştu
ne değerli bunu yalnız kendi bilecekti

yık şimdiye vurduğun bu prangayı
durdursana içimde dinmeyen kavgayı
söndür bakalım bendeki güneşi ve ayı
ne de olsa karanlıklar hep beni bulacaktı

tatlı dilleri gönlüme emirdi
varlığı ki cennetten gelirdi
tutmayın beni içimdeki mecnun delirdi
sandımki hep nasılsın diye soracaktı

ecel kuşağına boynum dolarım
durup yıldızlara bakar dalarım
içimdeki bu mavi hasreti ellerimle boğarım
kendi olmasada gölgesi yanımda kalacaktı



ALİ RIFAT ARKU
07/10/2012
İSTANBUL