.

Durdu? ben onun adını hep Arzu olarak biliyordum
ailesinin beşinci kızı olarak gelmiş dünyaya, "Arzucum"
ablasına döndü demişler, dönmemiş.. değişmemiş durum
Fatma Teyze ne kadar firavun, Halil Amca da o kadar masum

öncekiler hep gariban koca buldular diye güya
Arzu Abla da verilmiş hemşehrileri bir Alamancıya
dişini sıkmış, iki yıl katlanmış o züppe kocasına
şimdi kimseye eyvallahı yok, uzaktan bakar yeni aşkına

kimse bilmez ışıklar söndükten sonra, açılan pencereyi
sabahlara kadar sömürülen sigaranın arada bir parlayan ateşini
bıçkın delikanlı işsiz-güçsüz bir 12 Eylül serserisi
ne okuyup-okumadığı, ne mesleği, ne aranıp aranmadığı belli

uyur-uyanır bakarım, ışıksız penceresinde Arzu,
bakarım, baktığı tarafta biri, ona bakar, geceler boyu
sevemedim aslında o adamı ama sevindirirdi orada oluşu
ben böyle seviyorum aşkı, sevmek bu! sevda bu! Arzu bu!

Arzu ablada gördüm, renk renk içgiyimleri, kozmetikleri
hem boylu-poslu-seksi, alımlı, hem de çok güzeldi
nere gitsek gözler hep onun üzerinde, kıskanırdım tabi
ama bir şey varsa kimseye tezezzül etmezdi

ama şimdi bu Mutlu.. doğrusu aklım almıyordu
"-Mutlu" dedi.. tanıttı.. benim rahmetlinin amcaoğlu,
sevemedim ama o ailede bana tek Mutlu arkadaş oldu
"-eee.. nasılsın, anlatsana bakalım Sevgili Mutlu"

mutlu, gözleri dolu, dudakları titriyordu
dizlerine, ellerine hakim olamıyordu
yazık bir türlü konuşamıyordu, yere bakıyordu
sadece heceler halinde, "Ar-zu..yen-ge" "yen-ge" diyordu,






.