mavi damarlarımda
tökezliyor hayat
düşkarası anılar
b/asit düşürdüler dudaklarıma
üstümde lekeli şiirler ağlıyor
birkaç kadın sureti
bana benzeyen
kaç yüz var içimde
kaç yalana denk gelir söyleyemediğim doğrular
kıpırdıyor yalana aşina bu dudaklar
gerçeği söylesek de kimse inanmıyor

bir defterlerde hayatın ağırlığı
bir kez daha emzir kanayan dudaklarımı
bir kez daha
tut beni bebek yanımdan anne
unuttur üstüme yapışan günahları
en çok ben yok oldum bugün
kaybettim adımı
yoklar listesinde başa yazılmışım
kayıp ilanlarında dillendi adımı
en çok ben düştüm anne
düşlerimde kanatırken kızılcık renkli adamları
bir melek duasında
temizlense idi karanlık yanım
bir tas su paklanmaz mıydı musalla taşında
köprü ucunda
sallanıyor bedenim parmak uçlarımda
tut beni anne
sakla
gece yorgunu mor kadife yorgan altında
örgü saçlı kız çocuğunun
omzumda ağrıyan göz yaşı
bu sabahmı örmüştün saçlarımı
yakasında can yanığı titrekliği


kapat gözlerimi koltuk altlarında
öğrenmeyi unuttum yaşım kaç
kaç onluk eder saçlarımın beyazı
pişmanım anne
doğurmasaydın diyorum
bak sarılıp yatacak
pilli bebeğimde yok artık
kalbimim korkuluğunda gümbürtü
korkma buradayım diye saçlarımı okşayacak
bir el dilerken
aşk beni vurdu anne
çok kanıyorum çok
düşürdüler anne beni
unuttum yürümeyi
neydi hayat anlatsana