23.09.2012 Tarihinde 23 yaşında aramızdan ayrılan meleğime

Kaderim bu diye eğdim gamsız başımı
Yoldum yoldum ak’a bürünmüş saçımı
Dertlerden dertler dizilir dertler üstüne
Bir sancı saplanır kederden yüreğime

Karardı gözlerim yol çizgisi şaşmakta
Ne oluyor acaba tansiyonum mu atakta
Minval eyleyen öz canımın ruhu uzakta
Kim demiş ki dertler çözülecek şuracıkta

Dur öyle apansız gitme ne olur bekle beni
Durdurmam imkânsız Mevla’m çağırdı seni
Zül gözyaşlarımla okşayamadım can tenini
Ellerim titrek son kez tuttu cansız bedenini

Allaha ısmarladık dercesine çevirdin başını
Nefesinin çıktığı anlarda sıvazlarken kaşını
Kaldırmaya çalışmıştın acılar çeken başını
Düştü başım öne morgda görünce na’şını

Göçebeler gibi eylemişti acı çektiren acıların
Kimi zaman uyutmazdı seni beni sancıların
Kısamsı idi kestane renkli örgülü saçların
Kaç yıl tutmamıştı acılı o güzel ayakların

Can bedenden ayrıldığı gün vedalaşmıştık
Seni Allaha emanet ederken tokalaşmıştık
Bakışın yürek yakarken gizlice ağlaşmıştık
Loş ışıklar sönmeden dertleşmiştik azıcık

Telefon çaldığında hava kararmakta idi ışıklar yanarken
Annen mutfakta halana kardeşlerine yemek hazırlarken
Meşum bir kavgada idik yavaşça akşam ışığı yanarken
Biz düştük yollara ailece teyzelerin komşular ağlarken

1989 da gözlerini açtığın fani dünya da gülmedi yüzün
Esarete büründü hastalıkla boğuştun hayatın hep hüzün
Kasvetleri çözemedik bir türlü derdik uzun olsun ömrün
Bazen gözlerin dolardı hep acı çekerdi kalbinle göğsün

Rahmana kavuştun selam söyle önce peygamberimize
El salla anneme babama cennetini nasip etsin hepimize
Nida etmekle olmuyor ama sen uğra yine dedelerimize
Unuttuğumuzu sanmasınlar dualar ettik ninelerimize

Sabrın miskale emsal oldu çareler bulunmazken yaralarına
Gülümseyerek çaresi nedir derdin hemşirelerle doktorlarına
Dua için avuçlarını açtığında hasretle bakardın ayaklarına
Yüreğine su serpilirken şükrederdin uzatabildiğin kollarına

Son kez döndüğün evinde melekler gibi idin yatağında
Duyan koşmuş taziyeler diliyor yürüyemediğin sokakta
Elbette bizim dövünmemiz faydasız bu fani dünyada
Ruhun şad mekânın cennet olsun ebedi hayat arşıâlâda

Şimşekle gök gürlüyor hava inmekte sinsi tuzağına
İlk kez bu gün yağmur düşecek üstündeki toprağına
Şükrettim seni susuz bırakmayan yüce Allah’ıma
Uyku tutmadı uzandım son kez uzandığın yatağına

Vuslata erecek mi bilemem ruhun ecrinle arşa erdiğinde
Cevabın ne oldu acep sorgu melekleri yanına geldiğinde
Yüreğin pır pır etti mi? Gezinirken rabbimin cennetinde
Eminim yoksam da mutlusun orada melekler eşliğinde

Acın dinmiyor artık ne diyeyim köşe bucakta hayalin
Keşke bir kez öpücük kondurabilse kiraz dudakların
Hiç aklımdan çıkmıyor son açılan bademsi gözlerin
Bir şey söyle arkadaşım benim meleğimse senin yeğenin


Zekeriya ÇAVUŞ
Teaching Assistant Researcher, Writer
[email protected]
Düzce 04.10.2012 – 06 .44