aşk bohçamızda söz düğümüm var
yüreğime senle emanet yarınlar
vuslat dalına yetişmeden hazan
vaadimin ucunda yansın dedin zaman

dönmek akdinde tümcelerin
vedanın eşiğine döküldüğü gün

ihtilafı başladı gökyüzünün;

kuzeyinin göğsüne sessiz bir ağıt kattı
ebem kuşağını kesip ufku renksiz bıraktı
dili öksüz yoluna güz yağdırdı görmedin
ardın düştü bulutlar sildi sesim izini

tanyerine saplı göğün bulanık feri
kış korkuları ekti özlem/im tenine

kavuşmanın doğal müttefikiydi geçmeyen zaman

bekleyişin omzuna tünedi endişeler

kar tanesiyle ilettim gökyüzüne ahı
alırmıydı sîne/sine düş kanatan hicranı
d/iner miydi suretinden ar gönlümün vahı

kuş uykularına saydım o’nsuz zamanı
şiirlerle ıslandı yastığımın boş yanı
gecelerin hüzzamı bırakmadı aşk-ı sabahı

vuslat perdesini meczup bir şair araladı
kalemden dökülen saçları saklamıştı mahı
şimal yıldızıyla b/akıyordu çeşmi siyahı



...