Doğmamış çocuğa don biçecek kadar emindik kendimizden
Bu yüzdendi ilk fırsatta kollarımıza atılmamız
Aşkın doğmayacağını hesaplamadan sevdalandık
Biz yine ayrı kaldık

Pantolonun tek bacağı kadar ayrı
İkinci bacağının olmayışı kadar eksik
Düğmelerin yokluğu gibi
Bu yalnızlık

Üşüyorum gömleğimin düğmesinin düştüğü yerden
Tutunacak bir el
Saracak bir sıcaklık bekleriz
Gömleğimizin iliklenemediği zamanlarda
İki yakamızı bir araya getiremeyecek kadar beceriksizdik
Hayat denilen bu yerde
Usta olamadık
Dahası çok gömleğimiz de olmadı
Üzerimize giydiklerimizden başka
Giymeyi de beceremedik ya
Kimisi bol durdu
Kimisi hiç olmadı
Yakıştı bazen
Yakışanlar da üzerimize olmadı

Bilindik hayatlarımızı
Bilinmedik acılarla birleştirecek kadar acıların çırağı olduk
Yine beceremedik bir bedende tek gömlek giymeyi
Yine açıkta kaldık
Doğmamış aşkımız kadar

*

Doğan güneşi bile paylaşamadık
Yarını bölemedik ortadan ikiye
Bölmeye ne gerek vardı ki?
Biz iki ayrı kentte birleşemeyen iki deniz kıyısıydık
Kumlarımızdan tanıyabilirdik birbirimize
Denize salsak kumlarımızı
Belki birleşirdik

Doğmamış aşka ayrılık biçerken
Ayrı sokaklarda etrafını aydınlatmaya çalışan
İki ayrı lamba gibiydik
Etrafımızı aydınlatırken
Işığımızdan olduk
Biz hiç aydınlatamadık birbirimizi

Bir çocuğun attığı tek taşla vurulacağımızı hesaba katmadan
Arada bozulan, yanıp sönen
Ayrı sokaklarda aynı ışıkla aydınlatan
İki ayrı, beceriksiz sokak lambasıydık
Çocukların attığı taşa denk gelir gece yarısı

Belki bambaşka bir şehirde
Bambaşka bir denizde birleşir yeniden kumlarımız
Cinayetlerimizin failini ararken
Aynı bedende suçluyu buluruz
Ayrı acılarla sızlanırken

İki ayrı bedeniz artık aynı yaralarda
Her sabah aynı yaralarla yıkanırız
Aynı tondaki kırmızıya boyanırız
Ayrı sokaklarda mutluluğu bulmayı umarak ararız
Bir katil kurşun çıkar sonra vuruluruz
Aynı yerden, aynı silahla

Biz ayrılık biçtiğimizle kalırız
Başlamadan biten sevdalara ağıtlar yakarız
En temiz cinayet değil midir aslında
Yaşamadan ölmek?
Başlamadan bu yüzden biteriz
Yaşamadan aşık oluruz
Aşık olmadan ayrılırız

Olmamış aşka ayrılık biçerken
Kalbimizin açıkta kalacağını bilemeyiz

İki Ekim İki Bin On İki 11 00
Nevin Akbulut

Paylaş:

6 Beğeni

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Şairin Önceki Şiiri Şairin Sonraki Şiiri

Şiiri Değerlendirin

Topluluk Puanları (7)

5.0

100% (7)

Olmamış aşka ayrılık biçtik Şiirine Yorum Yap

Okuduğunuz Olmamış aşka ayrılık biçtik şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

Olmamış Aşka Ayrılık Biçtik şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

Ben Çamalan, @bencamalan

3.10.2012 11:07:52

5 puan verdi

bir elif bir he ile başlayan hat şaheseri. elif, saplanan ok gibi kahrı, he iki göz ve gözyaşını anlatır. aşktan acı çekme, severken kavuşamama halidir.

kutlarım kardeşimi

(( hüzün )), @--huzun--

2.10.2012 14:56:11

belki de...
yakalamıştık aşkı en koyu tonundan...
belki de...
yüreklerimiz değildi çıplak kalan
sokak lambasının altında buluştuğumuzda
sadece yalnızlıktı kanayan...

belki de kimbilirle önümüze bırakılan bu hayat acı acı gülümsüyordu bize...
biz acıyı aldık içinden takıştırdık yakamıza...
belki de daha doğmadan öldür aşkı
sokak lambalarının altında söndürdük tüm şehrin ışıklarını...
yalnızlığımıza sarılıp uyuduk öylece...

saçmaladın abla sus de...
ama söylemiştim bu gün en deli yanım en saçmalıklarım ortalıklarda...

(( hüzün )), @--huzun--

2.10.2012 14:39:13

geldim kedilere merhaba diyerek :))
önce espirili yanından sonra şiiri bi kez daha okuyunca bırakıcam kendimi gül güzelimmmm...

hadi ikisini de pembe giydir göreyim :))
ya gördün mü:)) bende çareler tükenmez:))

Hamuş-71, @hamus-71

2.10.2012 13:42:36

5 puan verdi

" Üşüyorum gömleğimin düğmesinin düştüğü yerden "

Bazen tek bir dize bile yeterli olur kopan bir düğme kadar yere düşüp dağılmamıza...

Tebriklerim ve sevgimle.