Ben bu yangını söndüremedim
Körükleyen sensin çırpı taşıyan
Sönmüyor işte içim yanıyor
Herkes kendine biçilmişi yaşıyor
Belki de kadere iblis karışıyor bir yerlerden

Ve ben kırkından sonrada aşkı yazabiliyorum
Seni taşıyabilecek bütün beyaz sayfalara
Hiçbir anı geçmiş saymıyorum yanıyorum
Biliyormusun bize ait hiçbir şeyi
yatırmış değilim musallaya
Ve sana ait bendekiler tozlanmadılar
Hala dünkü heybetleriyle duruyorlar
Sol yanımdaki rafta

Sabahları bir Ahmet abi dinlemeden işe başlamıyorum
Saksıdaki menekşeye gülümsemeden çıkmıyorum evden
Yooo senin bildiğin menekşe değil
o devrilmişti pencereden sen giderken

Bak görüyorsun işte böyle abuk sabuk
Kafiyesiz tutarsız şiirler yazıyorum
Gittin gideli hiçbir dizenin sonuna nokta koyamıyorum
Üstünü örtüyor diye göz yaşımın
Yağmurlarda dolaşıyor ıslanıyorum
Islanıyorum
Sömmüyor bu yangın ne diyeyim
Yanıyorum
Benimde harcım değilmiş işte
Seni unutamıyorum