Ve bir gün aferin diyerek, başarını kutlayarak,
çekip gittim gözyaşlarımda ki senden.
Oysa ne kadar da çok sevmiştim,
Adını anmak yetiyordu yüreğimin yangın yeri olmasına,
Bir anda hüzün kaplıyor her yanımı, gözlerim dolu dolu oluyordu,
Yine de seni sevmekti güzel olan.
Sonra ! sonra anladım ki ben bir yalanı seviyorum,
Varlığında bile yokluğunu sevmişim
Şimdi gitme vakti idi hem kendimden hem senden.
Hatırası bile lanetli olmasın diye,
Daha fazla onursuz olmamasın diye,
Daha fazla hasar görmesin diye, çekip gitme vakti idi..
Aslında senden sonra çok şey oldu.
Bir çok farklılıkta tadını bulmak istedim,
Her seferinde geride hayal kırıklıklarını bırakıp...
Hala bu kadar seninle yaşarken, alışabilir-miyim yokluğuna bilmiyorum.
Yok yok doğrusunu istersen ben yine seni yaşıyorum
Seni anmadığım gün yok, gittiğim her yerde sana ait bir şeyler var,
Sen hep oradasın. seninle nefes alıyor gibiyim.
Her solukta senin kokunu içime çeker gibiyim.
Katkısız memleket tütününden sarılmış sigaradan, bir nefes almak gibi, olabildiğine doğal.
Bütün sıkıntılara iyi gelen bir nefes,
Sonradan ciğerlerini çürütse de, o anın özel ve vazgeçilmez ihtiyacı gibi.
Ciğerlere özel bir soluklanma misali.
Ve her an bir nefes kadar kadar yakınsın.
Sana olan sevgimin seninle bir ilgisi yok artık, sakın üstüne alınma.
Bu denli yoğunlukta sevdiğim kişi, asla sen değilsin,
Ben aslında çelişkili bir ruh haliyim, çözümü güç bir bilmece sanki, ne seninle nede sensiz...

r.eerdenci