Acıtan sancı-tan bir duygu yoğunluğu olduğunu biliyordum,
Aşk ile ilgili yazılıp çizilenlerden biliyordum.
Ferhat’ın şirine, Mem’in Zin’e, mecnun’un Leyla’ya olan aşkından bilirim.
Mevlana’nın şemse olan aşkından bilirim.
İnsan bile bile acı çekmeyi seçer mi, seçmez elbette.
Ama aşk bu bir kalp taşıyorsa insan, aşka tutsak olması an meselesidir.
Deli dolu biriydim, her limana demir atma heveslisi bir ıssız, bir duygu katili.
Bindiğim teknenin rotası yoktu.
İki mavi arasında tozpembe düşlerin peşinden sürükleniyor iken, yelkenler fora idi bütün sar-hoşluklara.
Sonra masmavi bir düş oldun dünyamda, sende duruldu ölçü bilmez bencilliğim.
Artık rüzgar tek bir yönden sert esiyor, rıhtıma çarpa çarpa çatırdıyordu teknem.
Ben kendimi çoktan mavinin türküsüne bırakmışım.
Çoktan su almaya başlamış, alabora oluyordu ıssızlığım, maviye gömülmek üzere.
Maviye sevdalı biri için mavide kalmak büyük mutluluk ta
Mavinin umurunda olmamak acıtıyor.....
robin erdenci