üzerime örttüm gecenin siyahını
sen yoktun, bahçesi talan olmuş sinemde
neyin savaşına hazırlıktı
zaten kaybetmiştim
düzene ayak diremekte gönlüm
döner de beraber yürürüz diye
bazen korkuyorum
sözlerin ve gözlerinden
neden mi?
konuşursa sevdama bir ok saplanır diye
anlamını yitirmekte yaşam bile
ben kaybettim sanırım
gel diyesim var
gel ki
özgürlüğümün mihmanına boyun eğeyim
gel ki
Dicle’nin suyunda arınayım
sırrını saklarım, korkma!
şahitlik ettirmem geceyi gündüze
korkarım sensizlikten
ya temelli gittiysen
gözlerine bakarım sessizce
kimseler görmeden.
ne kadar da
geceye benziyordu.

hayâlim yarım kalmasın diye
örtüyü hiç aralamadım bilesin
yüreğime bir ateş düşmüş de
sebebi sormaz yâr.
sensiz geçen zaman
Araf’la Mina arasında kayıp.
yalvarmak çare değil,
senin aymazlığına.
ölüm kadar yakın
gelmiyecek kadar uzaksın
isyan etmiyor dilim
Züleyha’nıın terennümü gibi
bilirim ki korkarsın,
aykırıyım dünyana.
bugün seni çok özledim
beyaz yürekli adam
sesin ömrüme nefesti
duyabilseydim eğer.
bir selam versen de
baykuşlar uçup gitse
evimin çatısından
dağıldım her yanım kan u revan.
merhem ol yaralarıma!
gece ölüm sessizliğinde inlemekte
hayâllerim savaş meydanı gibi
ateş ve kül...




Sermin Çınar/İzmir