ya arkadaş !

hiç mi doğru düzgün gitmez gönül yoluna
’sağından solundan vuruyor’ diyeceğimi biliyor
ki razılıktan çıktım
yerdeyken de vurulmaz ki..

ve iyi ki şiir dalı var
tutunmakiçin

ilmeği de var
asılmak için

ve mısralar,
herbiri nazlı çıtkırıldım
ve zarif ve yürekli

şimdi,
kızgın bir esinden ödünç aldım
kelimeleri
ister incit narini
ister yolda bırak yarini
hece hece dilediğini
hoyratça kullan bilsinler derdini

geçmişe götürdüm kalemi
saba makamına uyarlasın güfteyi
bir yudum şafak dolsun
turunç koksun belleği..

heyecanından çıkıyor
yüreğinin pötikaresine ilikli
sek sek düşlerin pembesi,
eteğinin rüzgarı sevi meltemi
kederli yazgımın,özlemle istemi
tutkulanacağım,
güzel bir kızın gözlerindeki serveti


sevda;pandoraydı..yalın kat duyguya perde
ayrılık,vuslat,bekleyiş/..üçleminde’
gitmek vardı ya en başından
durdurmak zamanı,resmi dondurmak
ağır bir hüzne dönüşmeden ve erkenden
ayrılmak

beceremedim...

’seven kadınım,
sözlerim altın anahtarım’ diyordu..

yürüyordum;dilimde kelepçe,çelişkiyle
gözlerinin yarıaçık cezaevine
ruhunun bitimsiz işkencesine
göremedim,sevda düşümü,infazdaymış saçları

damarlarındaki seyahatim kutuplar
kalbinin hücresi buz-muş
yemin bağladığım gönül gıyabına
esmer boyalı tümceler dökmüş..

sıcacık bir ilham geldi..şimdi
vefalı mısralarla
sarıldı kalemimin mavi boynuna
yorgundu,
usulca yatırdım şiirimin ak koynuna
belli ki ihanet
onun da gitmişti zoruna..

herkese söyledim..

umurumda değil artık
elin olması/
yanıbaşımda gelin olması,
dileğim/
sadece kendinden utanması

ve birde,
’’azıcık hatta minicik insan ol diyeceğim ama
dizeleri zor durumda bırakmak istemiyorum’’

çünkü

şiirlerin midesi bulandı...