Köyün birinde bir gün cemaat namazdayken
İmam boşta bulunmuş yellenivermiş birden

Bakınmış etrafına duyan olmuş mu diye
Huşûyla devam etmiş kıyam, rükû, secdeye

Namazı biter bitmez kimseyle görüşmeden
Evin yolunu tutmuş hazırlık yapmış hemen

Toplayıp neyi varsa pılı pırtıdan yana
Sıvışıp gitmiş köyden kuvvet verip tabana

Aradan yıllar geçmiş köyü düşmüş aklına
Dönmeye karar vermiş hizmet için halkına

“Unutulmuştur” demiş “o talihsiz hadise”
“Bunca zamandan sonra mahal yoktur beise”

Bir sabah erken vakit çıkmış köyüne varmış
Köy girişinde birkaç oynayan çocuk varmış

Sokulup usul usul çocuklardan birine
Sormuş: “Adın ne senin, kimlerdensin, yaşın ne ?”

“Sarı İbraam derler bu köyde bubamgile
Benim adımsa Hasan, buncâz bizim aile”

“Şu anda yedi sekiz vardır herhalde yaşım
İmam yellendiğinde ben henüz doğmamışım”

Deyince, bizimkisi, hiç orada durur mu ?
Baltayı bile bile tutup taşa vurur mu ?

Çarketmiş hemencecik dönmüş gerisin geri
Dillere düşmüş demek yellendiğinden beri

Tarihsel kayıdında geçen bunca zamanın
Milât olmuş meğerse yellenmesi imamın


(05-08 Eylül 2012 Lüleburgaz)

Zekâi BUDAK