kadıköy vapuru ve sen


..
yüreğimden kelepçeni alıp
lütfen çıkar mısın düşlerimden
diyordu
içimdeki ben..

tüm gücümü toplayıp
bir kez daha denedim

elimde tuttuğum,
tanrıya’dır antetli beyaz bir sayfaydı

yepyeni bir yazgı eskizine
direniyordu
kurşun kalem..

eylül’den kotardığı parlakımsı güneşiyle
dumansız bir cumartesi salınmıştı
şehir hatlarına..
üstgüverte senfonisinde bir güzel
benimle
açık çayını yudumlamakta

güne katılan tebessümle
bol köpüklü minik dalgaların
tınısına karışıyordu
dilimize takılanlar

sarı saçların zarif çağrısına
puslanmıştı duygular
inerken
kadıköy vapurundan

hem ihanete
hem senden

kaçamıyordu
korkular

gidemedim..

sen ! çığlığını bıraktı
iskelenin eteğini yalayıp
gözüme düşen martı

hâlâ oradayım
ruhunun sızlatan cenderesinde

bırakıp gittiğin

güz ile kış arası mevsim...

Yüreğine kalemine sağlık nefisti üstad, Kaleminiz yürğiniz varolsun
Saygılar selamlar

yüreğine sağlık çok güzel bir eser yazan kalem var olsun saygılar

Her zaman güzel, her zaman en özeli yazar sayın ustam.Varolsun gönül emeğiniz.

Teşekkürler değer için.

Şiirin dostluğunda ; Selam, sevgi ve en derin hürmetlerimle.