5
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1506
Okunma

.
nihayet insandık, acıklı filmlerde bile ağlardık
aynı yerde her sabah güller gördük, toza bulanık,
kimini yerden aldık, kuruttuk, kimiyle fallar baktık
“yenge bu sana” dedim, “nerde” dedi, hayıflandık..
her gün sanki güle koştuk, her gün orda gül bulduk
derken güle sarılı mesajları, mektupları okur olduk
“seninle tanışmak istiyorum” meraktan ölüyorduk
kimdi bu şanslı sevilen, ne hülyalar kuruyorduk
yoktu ki şöyle anasına satayım, güllü mektuplar yazan
nasibimiz olmadı serseri sevgiliden, filmlerdeki aşktan
bu nasıl kaderdi, mahrumduk seksapelden, boydan –postan
haşa ama, kaderine böyle zamanlarda isyan ediyor insan
.
5.0
100% (5)