Kadınım,döl evim
Çoraklığımı çiçek bastı
Nev baharında
Sularına balık oldum
Oynaştı içinde,umut kısrağım


Kadınım,dar köşelerim
Sırnaşıklığında morarır tenim
Soyu tükenecek Sırtlan’ım
Senin uğruna her savaşa kuşanırım


Kadınım,ince belli demim
Tiryakinim
Sımsıkı sardığım tütünüm
Ciğerimdeki nefesinle ölürüm


Kadınım,yastık altı kitabım
Yol yordam bilen endamım
Kabalığımı yontan keskin kalemim
Aşk kasemi taşıran çorbam


Kadınım,hûrafelerden sığındığım nuska inancım
Dûasıyla yücelten cennet kapım
Tohumumun bereket çoğulluğu
Dirildiğim toprağım,vücut bulan tarafım


Kadınım,meşk_i hüsran tezatlığım
Zaruri eksikliklerim
Kadınım,dilimin bağlacı
Hayat_ı sebebim,mühürle beni
Yaşat sana,aşkına kül eyle
Mahşer_i devranım öp âhretimi
Öp kanayan her günâhımı...

(23.09.12)NÜRGÜL OCAK