YANMA VAKTİ



Uzun oldu sesin sesime değmeyeli,
Gözlerim, yaşlarını içine çektiğin incileri yine senin için döküyor.
Ben seni sessiz, soluk, ıslak sokaklarda sevmedim mi?
Ben sana çağırdığında hep gelmedim mi?
Bu şehir seni ve beni ayrı bilmez,
Hiç öyle görmedi ki.

Savrul bedeninle birlikte,
Sürüklenip fenerin aydınlığına savrul.
Gözünün değdiği her yerden birlikte geçtik.
Hadi tut kendini, hadi koyverme...
Mazide birbirine kenetlenen iki sevgili var orda
Dön arkanı, hatırlama nasıl sevdiğini, unut beni.

Aynı masada, omzunda ağladıklarından öğrendim ki,
Susturmak zormuş artık pişman yüreğini.,
Bu ses değil kulağımda,
Bu çığlık avaz avaza.

Sussana sevgili!

Konuşma vaktini kaçırdık biz.

Şimdi söz vakti değil.

Şimdi yanma vakti.

Şimdi cehennem.



Aman üstad cehennem ve yanma hiç kimsenin istemediği şeylerdir aman
Beğeni ile okudum eseri kutlarım yüreği ve kalemi
Saygılar selamlar

kendi mahşerinde yanmayasın sakın,,

ateşe yön veren rüzgardır,, :)

Ammaaa aşk yanmaktır.
yokluğuna yada uzaklığına,
yanmakta gönül rızası vardır.
severek ve isteyerek...
şair,şiirinde bu olguyu net bir şekilde resmetmiş.
Tebrik ve saygılar...

Sussana sevgili!

Konuşma vaktini kaçırdık biz.

Şimdi söz vakti değil.

Şimdi yanma vakti.

Şimdi cehennem.


Geç kalınmış aşka dair güzel bir siir okudum tebrikler ...