Adam içki içmeyi taşıyamaz
Yine de içer, su içer gibi.
Gecenin bir vakti gelir evine,
Döver karısını deliler gibi.
Bir patırtı, gürültü kıyamet kopar,
Bütün mahalle ayağa kalkar,
Bazen poliste karışır işin içine,
İş iyice çığırından çıkar.
Hiç kimse memnun değildir hayatından,
Mahalleli pişman
Karısı pişman
Çocuklar perişan,
Kazandığı üç beş kuruşu yatırır içkiye,
Karısının maaşını da alır elinden,
Çocuklar sefil kadın çaresiz,
Elektrikler kesik,
Sular kesik,
Ev sahibi pişman evini verdiğine.
Kadın birkaç kez boşanmaya kalktı.
Ayyaş silah çekti,
Rezilliğin biri bini geçti.
Bir gün mahalleli toplanıp öğüt verdiler
Huylu huyundan vazgeçmedi bir türlü;
Yine bir gün, mahallelinin canına tak etti,
Toplanıp adamı dövdüler,
Yatırdılar ölüm döşeğine.
Adam, iyileştiğinde,
Kalkıp gitti yine kendi bataklığına,
Böyle bir adamı kurtara bilmek bataklıktan,
Bir toplumu kurtarmaktır!
Ama nasıl?


Yılmaz Çelik