YIL 1915...
VATANIMIN üzerinde kara bulutlar;
Bize karşı birleşmişler, bütün düşmanlar...
Ermeniler bir yanda,
İngilizler bir yanda,
Fransızlar başka bir yanda....
Bütün haçlı zihniyeti bir arada,
Parsellemişler VATANIMI kendi aralarında...
KAHPE DÜŞMANLAR, BU VATAN SİZE KALIR MI?
TÜRK’ÜN ASALETİNE ZİNCİRLER DAYANIR MI?
İşgal başlamış; şehir şehir, kasaba kasaba,
Zulüm başlamış, silahsız halka,
Mazlumların feryadı, yükselmiş arşa...
Evler talan edilmiş...
Evler yıkılmış...
İnsanlar canlı canlı yakılmış...
Süngülerin ucuna bebeler takılmış...
Taş üstünde taş,
Baş üstünde baş,
Bırakmamakmış, niyetleri...
Ağır olacak elbet, bu zalimlerin diyetleri...
TÜRK’ÜN ASİL KANINI...
TÜRK’ÜN VATAN SEVDASINI...
TÜRK’ÜN GÖĞSÜNDEKİ İMANINI...
Hesaba katamamışlar...
Aldanmışlar, yanılmışlar...
Yüze, onla...
Silaha, yabayla...
Topa, imanla...
Elif’in kağnısıyla...
Nene hatunun baltasıyla...
Sütçü imamım fetvasıyla...
Zekiye çocuğun VATAN sevdasıyla...
Başladı VATAN savunması...
Her savaştan geldi zafer havası...
Yıl 1919...
Bir kurtarıcı çıktı ortaya...
Halkı topladı bir araya...
Adı: MUSTAFA KEMAL’Dİ,
Başkumandandı...
Savaşlar yönetti,
Zaferlere imza attı...
Vatan kurtarılmaya başlandı...
Çanakkale’den, Dumrupınar’dan
Antep’ten, Urfa’dan
İzmir’den, İstanbul’dan
Zafer haberleri geldi her yerden...
BİR DESTAN YAZILDI, ŞEREFLE, ŞANLA...
BİR DESTAN YAZILDI, ŞEHİTLE, KANLA...
BU VATAN KURTARILDI BÜYÜK CEFAYLA...
Bu VATANI sevmeliyiz...
Bu VATANI korumalıyız...
Bu VATANI yüceltmeliyiz...
GEREKTİĞİNDE BU VATAN İÇİN ÖLMELİYİZ...


Yılmaz Çelik