Kıymetlimi bulamıyorum, sende mi İslanbul?
Umudunu yitiriyorum, umudum dinimdir İslanbul?
Gül bahçesini talan etmişim gönlümün, yanıyorum İslanbul...
Kıymetlimi kaybetmişim, sende mi kaldı İslanbul?

Bu garip sarhoştur, onda aklı ara bul.
Aşıklar gizlidir, onu kendinde ara bul.
Kıymetlim sende kaldı, ne yap ne et ara bul.
Umudumu yitirmişim, sana yakışmıyor İstanbul!

Gözlerin kan ağlıyor, boğazın kırmızı İstanbul.
Aşıklar tavaf ediyor, Camilerini İstanbul.
Kuşlar konuşuyor; aşıklar gül, martılar bülbül...
Gizli saklı bahçelerinde sevgi bitmiyor İstanbul.

Buraya değerlim, aşkım, umudum, dinimle geldim.
Her köşene aşık oldum, her köşeni tavaf ettim.
Azrail’ in gecesini bir kez olsun senle geçtim.
Ne olursa olsun, senin gecelerinde uyunmuyor İstanbul.

Değerlim, aşkım, umudum, dinim sende kaldı İstanbul.
Onları da aldın. Onları da yuttun. Aç gözlü İstanbul!
Kimseye acımadın, kimseyi ayırmadın, adaletsiz İstanbul!
Beni gafil avladın, beni vurdun. Yakışmıyor İstanbul...

Ben kıymetlimi kaybetmişim, sen ismini .........................
Ben kendimi kaybetmişim, sen hislerini ........................
Ben derdimi büyütmüşüm, sen kendini .........................
Bana derler Afacan, Sen şimdi ne yapacan?

Aşıkların yüzüne, maşukların yüzüne, yuttuklarının yüzüne,
Eyyüp Sultan’ ın yüzüne, Padişah’ ın yüzüne, Efendimizin gül yüzüne?
Yarın Hakk’ın huzurunda sevginin yüzüne nasıl bakacan?

Kıymetlimi çaldılar, sende mi İslambol?
Umudunu yitirme, bana bakma...
Kıymetli de bahane....
Umudum, dinim, aşkım, yiğidim, güzelim...
Hepsi burada, hepsi sana karıştı İstanbul...
(İstanbul’ da)