Bu gri yürekli insanlar,
renklerimizi çaldılar sevgili
oysa
bir tutam tebessümü
resmetmekti tüm hayalimiz

Renksiz düşlere mahkum ettiler bizi
Düş görülmeyen uykulara..

Yar’dan hediye hüzünler koyduk ceplerimize
Kalp atışlarımızı susturduk
Gökkuşağının renklerini unutup
Griye çaldık umutlarımızı.

Düşüncelerin karanlığı karıştı
hayatlarımıza bir tutam
Maviler Uçtu gitti..


Oysa bilemediler!
Aydınlığımız içimizdeydi bizim…
Bohem renkler taşıdık hayatlarımıza
Kayıtsız bir yaşamın
İzlerini yerleştirdik oraya

Esir düşmedik renksizliğe
Griye mahkum etmedik yüreklerimizi

Kırmızıyı, ateşe düşen bir karanfilde sevdik
Kıyısında yürüdüğümüz denizin renginde maviyi
Sonbaharın hüznünde sarıyı
Yaşama sevinci çalınmış çocukların gözlerinde
Yeşilin her tonuna vurulduk

Memleket ve özgürlük sevdasına
Hayatının baharında toprağa düşen çocuklar gibi
Yitirmedik umutlarımızı
Kapılmadık grilere
Ve her şeye rağmen
Yaşama cesaretini gösterdik…



Hayat.İşte